Rondje Marokko 7
Door: Marnee Spoelstra
Blijf op de hoogte en volg Cor en Marnee
09 April 2014 | Marokko, Safi
Vervolg van 5 april.
De camping maakt reclame met alle luxe die ze bieden en bijna alles blijkt te kloppen, alleen het zwembad is er dan wel, alleen er zit geen water in en eigenlijk hebben we dat dan ook nog bij niet een camping meegemaakt, misschien dat de zwembaden alleen van de zomer worden gevuld, jammer want het begint inmiddels steeds warmer te worden. Het is nu 33 graden. Na al onze bezigheden, werd het gewoon zitten en boekje lezen. Het een na het ander boek verslinden we hier, thuis komen we er haast nooit aan toe maar tijdens de vakantie is het zo lekker gewoon even niks doen.
S’avonds simpel wat brood gegeten, het brood is s’morgens heerlijk maar tegen de avond kan je er zo’n beetje iemand een gat mee in zijn hoofd slaan dan is het keihard geworden. Maar met goed kauwen en veel beleg krijg je het wel weg.
6 April.
We blijven nog een nachtje staan, al heb ik het wel gezien. Naast dat het een zeer rustige plek is, is er verder niks te doen. De camping is omheind met een grote hoge muur, en ook de omliggende huizen hebben dat allemaal, dus leuk een wandeling gaan maken in de omgeving is ook daardoor niet echt aantrekkelijk. Maar dan besluit ik maar om onze camper onderhanden te nemen, de buitenkant was al gedaan, dan moet het er nu ook maar van komen om de binnenkant te gaan doen. Tenslotte zit echt alles onder het zand, nog van de Sahara.
Het weer werk mee, het is behoorlijk warm dus na twee uur soppen houd ik het alweer voor gezien. We doen het er maar mee, tot we thuis zijn. Verder doen we mede door de warmte niet veel meer, dan wat zitten en maar weer wat lezen. Saai dagje dus.
7 April.
We gaan richting het strand vandaag, we rijden nu naar het dorpje Essaouira en gaan op de boulevard achter de duinen staan. Het is toegestaan om daar met je camper te gaan staan, je betaald alleen het parkeermannetje en die let dan tevens op de wagen. Om de hoek van de duinen staan, als of ze niet weg zijn geweest, weer dromedarissen, maar je kan nu ook paard gaan rijden op het strand, we lopen wel naar het centrum, lijkt ons beter.
Langs de kust zie je de mooiste villa’s staan, waarschijnlijk van welgestelde Marokkanen die dat als tweede huis hebben. Het stadje zelf ziet er schoon en heel anders uit dan wat we de afgelopen weken hebben gezien, veel meer westers. We lopen langzaam richting de haven, waar we op een plein komen met allemaal vis eettentjes, de ene naar de ander laat zien wat we er kunnen eten, de vis ligt op een kar en dan word het gepakt en alles wat gepakt word krijg je dan voor de afgesproken prijs. Cor gaat er voor, en alles word in etappe op de barbecue gebakken het zijn sardines, garnalen, een soort krab, nog een andere platte vis en inktvisjes en dat alles voor geen 10 Euro met daarnaast brood en salade. Het was gewoon veel.
Om het allemaal te verteren zijn we richting de haven gelopen, nou daar stonk het natuurlijk vreselijk naar vis, maar er was ook heel veel bedrijvigheid. Vele boten lagen vol met allerlei vissen maar vooral sardines deze werden in bakken gegooid en daarover heen ijsklonten. Maar daarnaast waren ook de kleine vissers die hun handel wilden verkopen, en die zaten gewoon op de grond de vis te verkopen. Indrukwekend hoe alles hier gewoon met de hand word gedaan, ook het schoonmaken van de vis, of de aas aan haakjes doen alles gebeurd in een vaste routine. Met zoveel mensen en vissen op een kleine ruimte……
Na deze stank zijn we het dorpje maar in gelopen, ik had echt genoeg van die vislucht. In het dorpje hebben kunstenaars hun stempel gedrukt, plaatselijke schilders en beeldhouwers verkopen hun kunst in de vele galerieën. Ook de sieradenbazaar, de kruiden en graanmarkt zijn de moeite waard om te zien, ook word er veel mooi houtsnijwerk gemaakt (intarsia). Ja het plaatsje heeft wel iets.
Daarna heerlijk met onze blote voeten door de zee terug gelopen, het weer had weer iets nieuws voor ons het was namelijk ineens heel mistig geworden het zag er bizar uit: de paarden en dromedarissen hadden geen benen meer alleen hun koppen waren nog te zien. De mist werd in de avond steeds meer, maar gelukkig konden we gewoon blijven staan.
8 April.
Doordat we op de boulevard stonden, kwam er natuurlijk ook veel verkeer langs ook afgelopen nacht. Met oordoppen in had ik er weinig van mee gekregen, maar Cor vond het voor een nachtje wel genoeg, dus hup alles weer gepakt en vertrokken richting Safi. Het zou zo’n 145 km zijn, dus als je goeie wegen heb ben je er zo. Maar wij namen de weg langs de Atlantische kust leek ons wel net zo mooi. Nou de weg was een groot gaten parade, we moesten maar proberen om deze zoveel mogelijk te vermijden, maar ja soms gaat dat niet dus klap boem weer een klote gat. Wel zagen we in het begin van deze route nog schilpadden op de weg, groot en klein sommige moest ik natuurlijk even van de weg afhalen, maar na een tijdje hield dit avontuur ook op en was het alleen maar gaten ontwijken, met hier en daar een blik op de oceaan en de kust.
Maar uiteindelijk Safi gehaald, het is een grote stad met in het zuiden veel industrie wat ook wel te ruiken was. Maar eenmaal aan de andere kant van de stad, zijn we eerst naar een vrije camperplek gereden. Nou vrij was die wel, schitternd uitzicht over de zee, want hoog en ver van de bewoonde wereld en dat wilde we toch maar niet ook omdat er ook geen taxi’s te bekennen waren. We zijn toen eerst maar een hapje gaan eten, in een vrij chique tent met uitzicht op de zee. Daar heerlijk Cor uiteraard vis en ik zowaar een normale pannini met tonijn. Toen maar daarna toch naar een mucipal camping gereden, deze ziet er goed uit er lopen zowaar allemaal pauwen los en die blèren er gezellig ook op los.
Toen een taxi genomen naar het stadje Safi voor 10 dirham (1euro), daar belanden we weer in de oude zooi. Veel straatverkopers met namaak merkkleding en nachthemden enz. Dat hebben we de afgelopen tijd wel genoeg gezien, en besluiten waar het stadje bekend om staat de potterbakkerij om daar naar toe te gaan. Met hulp worden we in een taxi gezet om naar een buurtje waar dit allemaal gemaakt en verkocht wordt, gereden te worden. De taxichauffeur snapt ons niet helemaal en als Cor zegt zo is het wel genoeg we gaan er hier uit kijkt hij ons aan en denkt waarschijnlijk: gekke lui die hollanders. Nou in de verte zien we de grote ovens van de potterbakkerijen, maar dan moeten we nog verder omhoog gaan lopen dat zien we niet zo zitten en besluiten om maar weer terug te gaan lopen, en onderweg de winkeltjes bezoeken. Maar dan komen we in kleine straatjes waar kleine pottenbakkerrijen gevestigd blijken te zijn, eigenlijk veel leuker. En oude baas spreekt ons aan en wil ons wel het een en ander laten zien. We beginnen bij het begin van het proces de harde klei die 6km verderop uitgehakt wordt, daarna word het in een bak met water gelegd en blijf het enkele uren in, dan gaan mannen met hun voeten dit zacht stampen, en vervolgens word die klei eruit gehaald en daarna begint het proces van schalen/bekers/asbakken, enz maken. Sommige mannen doen dit nog op de ouderwetse manier met hun lichaam onder de grond en niet zoals wij het vaak zien met een stoeltje en draaischijf. Ook dat hebben we wel gezien, en zelf heb ik het ook nog mogen doen. Na het maken van al die schaaltjes moet het gebakken worden, glazuren, weer bakken en uiteindelijk word met de hand de decoratie opgemaakt. En dit hele proces word nog met de hand gedaan, ongelooflijk dat die schalen dan toch nog zo redelijk goedkoop verkocht worden. Zelf hebben we een hele mooie schaal gekocht, van een mannetje die ze aan het beschilderen was.
Daarna hebben we weer een taxi genomen, om naar de camper te gaan, alleen deze chauffeur was zijn leven geloof ik zat want die scheurde overal langs en door die was gewoon gestoord, maar gelukkig kwamen we toch heelhuids aan. Vanavond onder indruk van alles onderuit tv liggen kijken.
9 April.
We blijven nog een dagje/nachtje op deze camping. Mooie plek, stroom alles erop en er aan. Na wat kleine werkzaamheden in en rond de camper gaan we vanmiddag nog maar met de taxi naar het stadje, om daar ook maar te gaan eten.
De camping maakt reclame met alle luxe die ze bieden en bijna alles blijkt te kloppen, alleen het zwembad is er dan wel, alleen er zit geen water in en eigenlijk hebben we dat dan ook nog bij niet een camping meegemaakt, misschien dat de zwembaden alleen van de zomer worden gevuld, jammer want het begint inmiddels steeds warmer te worden. Het is nu 33 graden. Na al onze bezigheden, werd het gewoon zitten en boekje lezen. Het een na het ander boek verslinden we hier, thuis komen we er haast nooit aan toe maar tijdens de vakantie is het zo lekker gewoon even niks doen.
S’avonds simpel wat brood gegeten, het brood is s’morgens heerlijk maar tegen de avond kan je er zo’n beetje iemand een gat mee in zijn hoofd slaan dan is het keihard geworden. Maar met goed kauwen en veel beleg krijg je het wel weg.
6 April.
We blijven nog een nachtje staan, al heb ik het wel gezien. Naast dat het een zeer rustige plek is, is er verder niks te doen. De camping is omheind met een grote hoge muur, en ook de omliggende huizen hebben dat allemaal, dus leuk een wandeling gaan maken in de omgeving is ook daardoor niet echt aantrekkelijk. Maar dan besluit ik maar om onze camper onderhanden te nemen, de buitenkant was al gedaan, dan moet het er nu ook maar van komen om de binnenkant te gaan doen. Tenslotte zit echt alles onder het zand, nog van de Sahara.
Het weer werk mee, het is behoorlijk warm dus na twee uur soppen houd ik het alweer voor gezien. We doen het er maar mee, tot we thuis zijn. Verder doen we mede door de warmte niet veel meer, dan wat zitten en maar weer wat lezen. Saai dagje dus.
7 April.
We gaan richting het strand vandaag, we rijden nu naar het dorpje Essaouira en gaan op de boulevard achter de duinen staan. Het is toegestaan om daar met je camper te gaan staan, je betaald alleen het parkeermannetje en die let dan tevens op de wagen. Om de hoek van de duinen staan, als of ze niet weg zijn geweest, weer dromedarissen, maar je kan nu ook paard gaan rijden op het strand, we lopen wel naar het centrum, lijkt ons beter.
Langs de kust zie je de mooiste villa’s staan, waarschijnlijk van welgestelde Marokkanen die dat als tweede huis hebben. Het stadje zelf ziet er schoon en heel anders uit dan wat we de afgelopen weken hebben gezien, veel meer westers. We lopen langzaam richting de haven, waar we op een plein komen met allemaal vis eettentjes, de ene naar de ander laat zien wat we er kunnen eten, de vis ligt op een kar en dan word het gepakt en alles wat gepakt word krijg je dan voor de afgesproken prijs. Cor gaat er voor, en alles word in etappe op de barbecue gebakken het zijn sardines, garnalen, een soort krab, nog een andere platte vis en inktvisjes en dat alles voor geen 10 Euro met daarnaast brood en salade. Het was gewoon veel.
Om het allemaal te verteren zijn we richting de haven gelopen, nou daar stonk het natuurlijk vreselijk naar vis, maar er was ook heel veel bedrijvigheid. Vele boten lagen vol met allerlei vissen maar vooral sardines deze werden in bakken gegooid en daarover heen ijsklonten. Maar daarnaast waren ook de kleine vissers die hun handel wilden verkopen, en die zaten gewoon op de grond de vis te verkopen. Indrukwekend hoe alles hier gewoon met de hand word gedaan, ook het schoonmaken van de vis, of de aas aan haakjes doen alles gebeurd in een vaste routine. Met zoveel mensen en vissen op een kleine ruimte……
Na deze stank zijn we het dorpje maar in gelopen, ik had echt genoeg van die vislucht. In het dorpje hebben kunstenaars hun stempel gedrukt, plaatselijke schilders en beeldhouwers verkopen hun kunst in de vele galerieën. Ook de sieradenbazaar, de kruiden en graanmarkt zijn de moeite waard om te zien, ook word er veel mooi houtsnijwerk gemaakt (intarsia). Ja het plaatsje heeft wel iets.
Daarna heerlijk met onze blote voeten door de zee terug gelopen, het weer had weer iets nieuws voor ons het was namelijk ineens heel mistig geworden het zag er bizar uit: de paarden en dromedarissen hadden geen benen meer alleen hun koppen waren nog te zien. De mist werd in de avond steeds meer, maar gelukkig konden we gewoon blijven staan.
8 April.
Doordat we op de boulevard stonden, kwam er natuurlijk ook veel verkeer langs ook afgelopen nacht. Met oordoppen in had ik er weinig van mee gekregen, maar Cor vond het voor een nachtje wel genoeg, dus hup alles weer gepakt en vertrokken richting Safi. Het zou zo’n 145 km zijn, dus als je goeie wegen heb ben je er zo. Maar wij namen de weg langs de Atlantische kust leek ons wel net zo mooi. Nou de weg was een groot gaten parade, we moesten maar proberen om deze zoveel mogelijk te vermijden, maar ja soms gaat dat niet dus klap boem weer een klote gat. Wel zagen we in het begin van deze route nog schilpadden op de weg, groot en klein sommige moest ik natuurlijk even van de weg afhalen, maar na een tijdje hield dit avontuur ook op en was het alleen maar gaten ontwijken, met hier en daar een blik op de oceaan en de kust.
Maar uiteindelijk Safi gehaald, het is een grote stad met in het zuiden veel industrie wat ook wel te ruiken was. Maar eenmaal aan de andere kant van de stad, zijn we eerst naar een vrije camperplek gereden. Nou vrij was die wel, schitternd uitzicht over de zee, want hoog en ver van de bewoonde wereld en dat wilde we toch maar niet ook omdat er ook geen taxi’s te bekennen waren. We zijn toen eerst maar een hapje gaan eten, in een vrij chique tent met uitzicht op de zee. Daar heerlijk Cor uiteraard vis en ik zowaar een normale pannini met tonijn. Toen maar daarna toch naar een mucipal camping gereden, deze ziet er goed uit er lopen zowaar allemaal pauwen los en die blèren er gezellig ook op los.
Toen een taxi genomen naar het stadje Safi voor 10 dirham (1euro), daar belanden we weer in de oude zooi. Veel straatverkopers met namaak merkkleding en nachthemden enz. Dat hebben we de afgelopen tijd wel genoeg gezien, en besluiten waar het stadje bekend om staat de potterbakkerij om daar naar toe te gaan. Met hulp worden we in een taxi gezet om naar een buurtje waar dit allemaal gemaakt en verkocht wordt, gereden te worden. De taxichauffeur snapt ons niet helemaal en als Cor zegt zo is het wel genoeg we gaan er hier uit kijkt hij ons aan en denkt waarschijnlijk: gekke lui die hollanders. Nou in de verte zien we de grote ovens van de potterbakkerijen, maar dan moeten we nog verder omhoog gaan lopen dat zien we niet zo zitten en besluiten om maar weer terug te gaan lopen, en onderweg de winkeltjes bezoeken. Maar dan komen we in kleine straatjes waar kleine pottenbakkerrijen gevestigd blijken te zijn, eigenlijk veel leuker. En oude baas spreekt ons aan en wil ons wel het een en ander laten zien. We beginnen bij het begin van het proces de harde klei die 6km verderop uitgehakt wordt, daarna word het in een bak met water gelegd en blijf het enkele uren in, dan gaan mannen met hun voeten dit zacht stampen, en vervolgens word die klei eruit gehaald en daarna begint het proces van schalen/bekers/asbakken, enz maken. Sommige mannen doen dit nog op de ouderwetse manier met hun lichaam onder de grond en niet zoals wij het vaak zien met een stoeltje en draaischijf. Ook dat hebben we wel gezien, en zelf heb ik het ook nog mogen doen. Na het maken van al die schaaltjes moet het gebakken worden, glazuren, weer bakken en uiteindelijk word met de hand de decoratie opgemaakt. En dit hele proces word nog met de hand gedaan, ongelooflijk dat die schalen dan toch nog zo redelijk goedkoop verkocht worden. Zelf hebben we een hele mooie schaal gekocht, van een mannetje die ze aan het beschilderen was.
Daarna hebben we weer een taxi genomen, om naar de camper te gaan, alleen deze chauffeur was zijn leven geloof ik zat want die scheurde overal langs en door die was gewoon gestoord, maar gelukkig kwamen we toch heelhuids aan. Vanavond onder indruk van alles onderuit tv liggen kijken.
9 April.
We blijven nog een dagje/nachtje op deze camping. Mooie plek, stroom alles erop en er aan. Na wat kleine werkzaamheden in en rond de camper gaan we vanmiddag nog maar met de taxi naar het stadje, om daar ook maar te gaan eten.
-
09 April 2014 - 17:20
Trees:
Hallo luitjes
Hier weer een berichtje terug uit Nieuwegein
33 graden wat een hitte moet er niet aan
Denken maar het zal een andere hitte zijn
Denk ik .
Ben wel een beetje jaloers op Cor hoor met
Al zijn vis soorten eten lijkt me heerlijk .
Ik ben afgelopen maandag met Bep een
Dagje uitgeweest naar den haag dat had
Ik nog te goed voor mijn verjaardag en
Heb het ook erg leuk gehad en we zijn
Savonds in Utrecht een hapje wezen eten
Op de oude gracht heerlijk verwent .
Jan gaat elke week naar Kees als ik
Naar de sport ben .
Nou gr en genietse nog daar he -
09 April 2014 - 18:04
Peter Heerlien:
Hoi Luitjes, nou zo te lezen vervelen jullie je niet en komen jullie vol nieuwe ideeën en met veel bagage weer terug in Nederland. De foto's zien er weer erg gezellig uit beetje kleien visje scoren in de haven prachtig en lekker warm 33 graden nou ik teken er voor hoor heerlijk. Wens jullie nog een voorspoedige veilige reis verder heel veel plezier nog en tot gauw groetjes uit Tiel -
10 April 2014 - 07:21
Cora:
Hallo Cor en Marnee,
Zo heerlijk zo heeft ieder zijn ding Marnee potten aan het maken ernaar visjes hihi
Nou ik heb je gisteren nog gesproken dus niks te vertellen.
veilige indruk wekende reis veder
Groetekes -
11 April 2014 - 17:07
Onno Spoelstra:
Zo even rust en jullie verhaal gelezen, wat schrijven jullie toch veel,maar als je op reis bent maak je meer mee dan thuis. zo te lezen hebben jullie geen verkeerde keus gemaakt om dit land te bezoeken met al zijn mooie en bijzondere mensen, dingen en landschappen. hier alles rustig, dinsdag is Chris richting Spanje vertrokken om daar twee dagen te zijn en dan met Ans en auto naar Nederland te rijden, 2400 km, natuurlijk niets in vergelijking met jullie, zijn zaterdagavond hier in Noordwijk. dus deze dagen alle rust hier in huis met Daan, het is hier heerlijk weer met veel zon en weinig wind dus mooi weer om met Daan het strand op te gaan, die zich steeds meer als een echte volwassen hond gaat gedragen (laat hem vaak los als er geen andere honden in de buurt zijn en op commando komt hij keurig, meestal naar me toe) hij wordt eind deze maand alweer 1 jaar dus wordt het wel tijd. morgen ga ik met de buurman, Roland, een start maken om het nieuwe hekwerk te plaatsen, heb nog nooit met hem een klus gedaan maar ik ben vol verwachting. dus ik maak ook wat mee hier in Noordwijk, nou blijf genieten en ik wacht vol verwachting op jullie nieuwe bericht, groet Onno
-
12 April 2014 - 19:39
OnnoSpoelstra:
Even de laatste ontwikkeling, het ziekenhuis, afdeling neurologie belde Kees is onderzocht er waren geen verontrustende conclusies waren, enigszins verward uitgelegd dat het meer door zijn doofheid komt dan door denkelijk iets anders dus geen reden tot ongerustheid, bel als het nodig is maar dat verwacht ik niet, dus blijf genieten en ik houd jullie op de hoogte, groet Onno.
Ps ik bel Nina nog wel even. -
14 April 2014 - 12:22
Onno Spoelstra:
Lief zusje en zwagert, toch even een berichtje na het telefoongesprek van gister, zoals jullie weten heb ik gister Nina gesproken, zij was enigszins teleurgesteld maar heeft de goede actie ondernomen om zich ook als contactpersoon te laten registeren. sommige dingen in het leven lopen niet altijd zo zoals je het graag willen, op heel veel zaken heb ik geen invloed en dat wil ik ook niet, kan mensen niet dwingen om aktie te ondernemen. vaak is dit niet leuk/spijtig, maar zo lopen sommige zaken in familie. baal daar ook vaak van maar ik ga hier verder niet op in op dit moment, ik hoop dat jullie blijven genieten van jullie trip en hier komen alle zaken wel op hun pootjes terecht. heb gister Kees nog gesproken en Chris heeft hem vandaag nog gebeld, heeft veel spierpijn en voelt zich niet optimaal, maar heeft toch ook de energie om door te gaan, zou met de rollator naar de eetzaal gaan en als hij geen zin zou hebben dan brengen de verzorging zijn eten wel boven, hij wordt goed in de gaten gehouden en ik ben blijk dat hij in hof van Batenstein zit, maak je/jullie niet te veel zorgen, lieve groet Onno.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
