Rondje Marokko 8

Vervolg van 9 april:
Inderdaad hebben we aan het eind van de middag een taxi genomen naar het centrum van Safi, waar we op zoek zijn gegaan om er een heerlijk hapje te eten. Het vreemde was dat de meeste restaurants geen warm eten meer serveerden, waarschijnlijk word dat alleen in de middag gedaan. Nu zaten alleen maar mannen binnen, met een kopje koffie en kijkend naar de tv, daar werd tenslotte een belangrijke wedstrijd gespeeld, althans dat vonden al die mannen. Toen hebben we opnieuw een taxi genomen, naar het restaurant waar we gistermiddag ook hadden geluncht, boven op de berg met prachtig uitzicht op de haven. Ook hier was binnen helemaal afgeladen met mannen, die naar wel drie schermen voetbal keken. Op het terras zaten de vrouwen en enkele mannen, maar we konden gelukkig wel eten bestelen. Daarna dachten we wel even terug te lopen naar onze camper, verkeerd gedacht want dat bleek een aardig stuk te zijn. Dus opnieuw een taxi aangehouden, het leuke hier is dat als er een persoon in zit er altijd wel twee personen bij kunnen en dat vinden ze allemaal heel gewoon. We werden netjes voor de camping afgezet, wel met een kleine omweg omdat het andere persoon er eerder moest worden afgezet.

10 April.
Vandaag gaan we richting El-Jadida we besluiten opnieuw langs de kust te gaan rijden, de weg word aangegeven een mooie weg te zijn met natuurschoon, helaas hebben we daar niet veel van gezien dat kwam omdat we al snel in de mist kwamen rijden en niet voor een klein stukje nee dat bleef zo’n 100km lang. Soms zelfs zo’n dikke mist dat we haast de voorgangers niet konden zien, weg mooie uitzichten dus. Ook de weg was weer eens niet al te best, het leek alweer een gatenkaas, constant moesten we de kuilen ontwijken. Nee, nu hebben we het alle twee het hier wel even gehad, het weer zit niet mee en die wegen zijn gewoon klote. Maar gelukkig komen we aan in El- Jadida en de lucht breekt open, en de mist trekt hierdoor ook weg. We besluiten om gelijk naar een camping te rijden en daarna wel te zien of we nog de stad ingaan. De campingbeheerster spreekt gelukkig wat Engels en we vragen haar of zij misschien een Fiat-dealer kent, die ons evt. kan helpen met de gemaakte schade die we hebben opgelopen in de Gorges du Dades, er lag toen een verkeersbord op de weg die we helaas in de chaos van wegopbrekingen, niet konden ontwijken, en deze klapte, toen we erover heen reden, omhoog tegen de zijkant, en ja dat is allemaal polyester en dan heb je helaagelijk een scheur. De dame gaf ons voor het eerst hier in Marokko een plattegrondkaartje van de stad en wees ons de garage aan. Daar zijn we in de middag naar toe gelopen, erg behulpzaam waren ze niet, ze wilde ons alleen een nieuwe auto verkopen. Nou ja dan maar verder kijken in de stad, die reparatie kan altijd nog wel. El Jadida is een Portugese vestingstad uit 1500. Het oude centrum heeft er mooie huizen staan, moskeeën, en kerken. Het mooiste was echter de Portugese cisterne, een groot waterreservoir. De ruimte meet 33 bij 34 meter en heeft 5 rijen zuilen met Toscaanse kapitelen. Daarna werden we aangesproken door een oud baasje die ons ook meenam om het gebeuren ook vanaf boven te bekijken. Daarna nam hij ons mee naar een expositie ruimte van Chaibia, een bekende schilderes (1929-2004), die hier in dit dorp geboren was, en waar ze dus erg trots op zijn. Het schilderwerk was erg kleurrijk, niet zozeer mijn smaak maar ze was er wel wereld beroemd mee geworden. Verder zag je in het dorpje dat veel jonge mensen daar allerlei nieuwe cafeetjes, expo ruimtes huurden, daardoor knapt zo’n wijk erg mee op. We zijn nog even over de medina gelopen, maar misschien zijn we die oude troep die ze er verkopen wel een beetje zat aan het worden, dus al snel hielden we het voor gezien en met een taxi terug naar de camping. Ook nu bij het aanhouden van de taxi zat er al iemand in, deze werd als eerste eruit gezet waarna de taxi chauffeur ons naar de camping ging brengen, maar onderweg stond een dame alleen dus stopte de chauffeur om haar ook mee te laten rijden, wel zo productief natuurlijk. Op de camping was het inmiddels een drukte van jewelste geworden van dure auto’s die rond ons heen waren komen staan, wat bleek later dat al deze mannetjes hier waren omdat erin het restaurant bier gedronken kon worden, ja en dat kan hier niet overal. Ook werd er wel wat verhandeld, wat weten we niet, dat werd geniepig gedaan. Bij een van die mannen heeft Cor een adres los weten te krijgen, die evt. onze camper zou kunnen maken.

11 April.
Als eerste maar op zoek gegaan in het dorp naar de garage die evt. onze camper kan maken, en verdomd na wat gevraag kwamen we bij een heel klein bedrijfje die het kon maken, schuren en het verven ervan kon hij niet maar wel opnieuw polyester erop kon maken, dus dat maar laten doen de rest komt dan nog wel weer. Voor 20 Euro heeft het baasje zowel de zijkant als de acheterbumper gemaakt (achter hadden we nog een oude schade). Daarna zijn we de stad uitgereden en nu via de tolweg naar Mohammedia gereden, dit ligt net boven Casablanca. We hadden geen zin om weer in zo’n drukke stad terecht te komen en als we besluiten om daar wel heen te gaan kunnen we altijd nog met de trein, of bus er wel naar toe komen. Maar eerst naar Mohammedia om er evt. vrij te gaan staan, maar het weer zit even niet mee het blijf bewolkt en somber dus gaan we toch maar weer op een camping staan, net even iets meer beschermt. Als we eenmaal staan lopen we toch maar even naar het strand, dat ligt werkelijk net om de hoek van de camping toch maar even uitwaaien. Op de terug weg komen we een jongeman tegen die zijn hond aan het uitlaten is, het blijkt een Nederlandse jongen te zijn die hier al 2 jaar woont, samen met zijn vriendin. Na een tijdje nodigden we hem uit om bij ons wat te komen drinken, Kevin zoals hij heet vind het wel gezellig en neemt het aanbod aan. Hij verteld dat hij hier woont omdat hij hier een bedrijf aan het opzetten is, die afval kippenpoten gaat verwerken voor export naar China. Na 2 jaar is het bedrijf bijna zover dat het kan gaan draaien, ja je moet er wel een lange adem voor hebben want omkoping, verkeerde mensen die je vertrouwd en alles moet weer van voor af aan aangevraagd worden, maar Kevin blijf goeie hoop houden dat zijn bedrijf echt van de grond af gaat komen. Later in de avond kwam zijn vriendin Stella ook een drankje drinken, zij was even heel erg blij om gewoon Nederlands te kunnen spreken, en om even lekker onder ‘gewone mensen’ te zijn. Het was ook wel leuk om hun belevenissen over Marokko aan te horen. Daarna hebben we nog even Paul en Witteman bekeken.

12 April.
Na een heerlijke nachtrust, en een heerlijk ontbijtje en zowaar een heerlijke douche gaan we vandaag op pad, niet zoals we gisteren bedacht hebben om naar Casablanca te gaan die drukte en stank hebben we toch niet zo’n zin in we gaan naar Sale even boven Rabit. Maar eerste even naar Ben-Slimane, 20km verderop, want Kevin vertelde dat daar een Domaine is waar je Frans kan eten en een wijntje kan nemen/kopen. Daar misschien eerst even gaan lunchen en dan weer op naar het noorden.