Rondje Marokko 4

28 Maart.
We gaan er maar weer vandoor na wat foto’s gemaakt te hebben, van ons bijzondere plekkie en de op/af rit vertrekken we richting de Sahara. Onderweg vanaf Meski naar Erfoud rijden we langs allemaal kasbah’s dat zijn woningen die ommuurd zijn om deze te beschermen tegen van alles, de natuur, vijanden enzo. Daar binnen speelt het gewone leven af. Voor Erfoud kwamen we ook te rijden langs grote palmbomen en dus dus kondigde de woestijn zich al aan. Er werd ook veel verbouwd aan groentes. Van Erfoud naar Merzouga was de weg plat en erg saai, geen levend mens of dier kwam je er tegen. Veel heel wijds en ver gezichten, maar ja, saai en nog eens saai, 30 km lang. Maar eindelijk kwamen we in Merzouga aan, vlak bij de plek waar we een camping zochten, maar helaas de weg er naar toe was een grote zandberg. Ja daar kan ons campertje echt niet door heen, dus maar weer eens terug, en opnieuw proberen. Nou na enige rondjes en toch wel wat zandpaden kwamen we bij de camping Les Pyramids, een hele leuke camping. Je stond er werkelijk met je neus in de zandduinen, en de dromedarissen lagen onderhand naast je deur. De zandduinen ook, eerst was dat prachtig tot het avond ging worden, ineens uit het niets ging het heel hard waaien. We werden letterlijk gezandstraald, dit ging zo de hele nacht door. Wel heavy om daar zo in te staan. Maar wij zaten gelukkig nog binnen in de camper, in de middag was een groep meiden uit Engeland op de dromedarissen vertrokken om een nachtje in de Sahara te gaan bivakkeren, voor hun werd het echt afzien geblazen. Inmiddels hadden wij ons al opgegeven om morgen ook op pad te gaan, in de ochtend met een 4x4 auto, en aan het eind van de middag op de dromedaris om dan de zon achter de zandduinen te zien zakken. Afzeggen was geen optie, dus maar hopen dat het morgen beter weer is. De avond hebben we ons vermaakt met keezen, een spel met kaarten en een speelbord, helaas voor mij het werd 2-1 voor Cor, terwijl de wind en het zand om ons heen joeg.

29 Maart.
Gelukkig de wind is gaan liggen, en nadat de wekker ons had gewekt snel gegeten en op naar het avontuur. Hassan bleek onze chauffeur te zijn, helaas spraak hij gebrekkig Engels maar leuk was die wel. Hij probeerde echt alles te blijven uitleggen, desnoods met handen en voeten. Hij reed een hele mooie route en we kregen veel te zien. Uiteraard de Saraha, op zicht is al prachtig te noemen, daarnaast bracht hij ons naar we zelf fossielen konden vinden, ze lagen er gewoon voor het oprapen. Ook reed hij ons waar mensen nog bezig waren in mijnen, echt levensgevaarlijk werk en zwaar. Met gaten tot soms wel 60 meter diep, eentje beneden, de ander aan een takeltje boven. En dat allemaal om allerlei verschillende mineralen naar boven te halen, die ze later dan konden verkopen. De hele omgeving is, net als in elke toeristenbuurt vergeven van de kraampjes waar je dan het lokale product kan kopen.
Ook vroeg Hassan beleefd of we naar een Berbers winkel wilde, ach waarom niet. Nou eenmaal in die winkel werden ons allerlei tapijten getoond, wel mooie daar niet van maar we wilde hellemaal geen tapijt,alleen maar kijken en die man bleef maar aandwingen, uiteindelijk zijn we maar gewoon weg gelopen. Hassan moest er wel een beetje om lachen, en toen hebben wij hem geleerd dat Nederlanders vaak zeggen, kijken, kijken niet kopen. Na tien keer kon hij het uitspreken, en was daar heel trots op.
Eenmaal terug weer bij de camper, hebben we Hassan een leuke fooi gegeven. Hij had ons tenslotte een heel leuke dag bezorgd, en hij vader net vader geworden.
In de camper zijn we even bij gaan komen, want onze dag was nog niet voorbij we moesten tenslotte nog op de dromedarissen. Nou, we vertrokken om vijf uur, met zijn tweetjes ieder op zo’n beest en een oude baas die met ons mee liep, helaas kwamen er ineens wolken voor de zon dus na twee uur hobbelen op zo’n beest vonden we wel dat we terug konden gaan. Het was een hele ervaring op zo’n beest, als je er eenmaal op zit geen probleem, maar als je er net op zit moet zo’n beest op zijn poten en dan schommel je echt van voor naar achter, en uiteraard bij terugkomst weer net zo doodeng maar god zij dank we bleven zitten tot het beest weer op de grond lag. Yes we hebben het overleefd.
Eenmaal terug bij de camper kwam alsnog de zon achter de wolken vandaan, en kon ik toch nog prachtige ondergaande zon fotograferen. Nou, toen zat onze dag er echt letterlijk en figuurlijk op, we waren gesloopt, dus na een hapje eten lagen we er al vroeg in.

30 Maart.
Om vandaag weer verder te kunnen, moesten we weer eerst die saaie 30 km terug rijden naar Erfoud, maar vooruit dan maar anders kom je niet waar je wezen wil.
Vandaag willen we naar Goulmina, de weg daar naar toe is erg afwisselt zo rijd je door kleine dorpjes waar iedereen maar naar je blijf zwaaien, en langs mooie aangelegde tuinen waar groentes in verbouwd worden. Verder ook heel veel palmbomen, alles bij elkaar zeer afwisselend.
In Goulmina zijn we op een camping gaan staan (Chez Michele), midden in het stadje. Nou dat was aan de herrie ook wel te merken, buiten de omheinde muur werd er volop getoeterd, auto’s vol gas die slippend weg reden. Niet echt geweldig, al was de camping opzicht zelf heel mooi aangelegd en onderhouden. Maar gelukkig tegen de avond werd het allemaal wat rustiger buiten de muur, en kon Cor rustig naar Studio Sport kijken. Nou dat was raar, ze waren al volop bezig, we snapten er niks van. De programma’s die erna kwamen, waren ook allemaal zo vroeg. Ja, ineens schot het mij te binnen, misschien is zomertijd wel ingegaan afgelopen nacht,
he he. Maar gelukkig voor Cor hebben we ook BVN, en die zend gewoon iets later sport uit. Dus Cor kon gewoon alsnog de hele uitzending zien.

31 Maart.
Vandaag bijtijds op, we willen tenslotte een hele bijzondere route gaan rijden, namelijk de Gorges du Todra. Dit is een tocht dwars door en tussen de bergen door, die vrij steil is en smal. Maar we zijn er voor gegaan, en ik kan nu zeggen het is echt zo mooi, zo groots en bijzonder. De bergwanden zijn onmenselijk hoog, en dan de weg zo smal, maar mensekinderen, in één woord geweldig. Op een gegeven ogenblik wilde we even koffie gaan drinken, en een hapje eten. We stonden nog geen tel of een moeder met kind kwam naar ons toe en vroeg of we wat voor haar hadden, we zagen hun berber tent even verderop, halverwege een berghelling. Die tenten zijn gemaakt van allemaal tentdoeken en dekens, in eerste instantie gaf ik haar onze aardappelen, en die rare witte knollen van Cor. Maar ja, is dat alles wat we kunnen missen, nou ook best wel een grote fles water en voor het kleine meisje een pakje satana’s. Ze waren er super blij mee, inmiddels was haar man er ook bij komen staan. En samen wilde ze ons dol graag uitnodigen om bij hun in de tent thee te komen drinken, maar dat hebben we niet gedaan. Niet omdat we het niet wilde maar omdat hun tent werkelijk tegen de rots aangebouwd was, en daar moet je dan maar zien te komen. En met Cor zijn knie zou dat niet echt handig zijn. Maar omdat ze verder niet aandwongen, bedacht Cor dat hij nog een paar goede leren schoenen onderin de camper had liggen, die hij niet lekker vind zitten deze heeft Cor toen aan die man gegeven. Ze waren een heel klein beetje te groot, maar hij was er super blij mee.
Cor zegt steeds dat ie toerist is en geen ontwikkelingswerker, maar ging dus toch overstag. Soms zou hier veel meer willen doen. Soms vragen kinderen om een bonbon (snoepje) maar daar beginnen we niet aan, wie vraagt word overgeslagen, maar soms kunnen we het ook niet laten.
Nadat we alleen maar koffie hadden gedronken ook met die man en een herder die inmiddels ook was aangeschoven een bakkie hadden aangeboden, zijn we verder gereden, om later onderweg alsnog een broodje te gaan eten, we vonden het te gênant omdat te gaan doen waar ze bij waren.
Daarna onze weg vervolgt door de pas heen, wat als maar smaller en smaller werd en de rotsen steeds groter.
In de namiddag zijn we eerst boodschappen gaan doen in Tinerhir, daar alles kunnen kopen in hele kleine winkeltjes (4 eieren, vliegenmepper, aardappelen, yoghurt en melk en uiteraard flessen drinkwater) zo kunnen we weer even vooruit. Verder doorgereden naar Boumaine Dadés om daar voor de nacht op een camping te gaan staan, deze is voor de ingang van een Hotel, simpel maar goed voor aanstaande nacht. Morgen wacht ons Gorges de Dadés, volgens de verhalen ook een heel bijzondere bergpas, waar we misschien niet helemaal boven kunnen komen omdat de weg te gevaarlijk en slecht zou zijn, maar we gaan gewoon ff checken.